เที่ยวล่องท่องไปในอักษร รู้ละครแห่งชีวิตนิรมิตฝันบรรณารักษ์สรรหามากำนัล เชิญทุกท่านสราญใจไปทุกปี

8 มิถุนายน 2553

แด่....วาณิช จรุงกิจอนันต์


อาลัยรักหนักหนาโอ้...."วาณิช

จรุงกิจอนันต์" อนรรฆคร่า

มงกุฎกระดาษกับปากกา

คือเครื่องอิสริยาเกียรติยศ

1 ความคิดเห็น:

  1. ไม่ค่อยได้อ่านงานของวาณิช เท่าไรนัก แต่ประทับใจไม่รู้ลืมกับ
    โนรี จากรวมเรื่องสั้นชุด ซอยเดียวกัน เป็นเรื่องของคนสมัย
    ตุลาคม ยุคของวัยแสวงหา โนรี เป็นนักศึกษาผู้หญิงที่ถูกเพื่อน ๆ
    มองว่า เป็นคนฟุ้งเฟ้อ ใช้ชีวิตไร้สาระ ไม่เห็นใจคนจน
    โนรี ไม่เคยโต้ตอบ เพียงแต่ยิ้มรับข้อครหานั้น แต่เมื่อประชาชนประท้วง
    ร้องหาประชาธิปไตย โนรีเป็นคนแถวหน้าที่เดินถือป้ายในขบวน
    ในขณะที่เพื่อนที่เคยปรามาสโนรี กลับนอนอยู่บ้าน
    ตอนจบของเรื่อง โนรี คนสวย ก็เข้าป่า แสวงหาอุดมการณ์.....

    ตอบลบ

ตัวหนอนสนทนา